"อนาคต"
...เมื่อใดก็ตามที่เรารู้ "อนาคต" เราก็จะไร้ "อนาคต"
และเมื่อนั้น...เราก็ไม่ต้องควบคุมการกระทำในวันนี้เพื่อ "อนาคต" ที่ดีอีกต่อไป
เพราะฉะนั้น...เก็บ "อนาคต" ไว้ให้เป็นของขวัญสำหรับการตื่นขึ้นมารับวันใหม่ครับ...
"อารยะขบขัน"
ยินดีต้อนรับทุกท่านเข้าสู่สังคม "อารยะขบขัน" ครับ
ผมเชื่อว่าอารยะขบขันจะช่วยแก้ไขปัญหาได้ทุกทุกเรื่องครับ......
และ ในสุขมีทุกข์ ในทุกข์มีสุข ซ่อนอยู่เสมอครับ ลองมองดูดีๆแล้วจะพบครับ.....

วันอังคารที่ 15 ธันวาคม พ.ศ. 2552

พี่ตื้บ คุยกับน้องๆ..."พัฒนาการพฤติกรรมของคนแต่ละรุ่นกับความอยู่รอดของประเทศ"...(พี่ตื้บ=พี่หมอ)

เมื่อ สิงหาคม 23, 2009 9:21 หลังเที่ยง,
boontuta@gmail.com   เขียนว่า:

สวัสดีคับ พี่หมอ(พี่ตึ๊บ) ผู้นำชุมชนสิ่งแวดล้อมเป็นมิตรของพวกเรา
พวกเราทราบจากน้องคนนึงว่า พี่หมอกำลังจะมีงานนิทานทางทีวี
พวกเราจะติดตามผลงานพี่หมอคับ เริ่มแพร่ภาพวันไหนพี่หมอบอก
พวกเราผ่านรายการเป็นอยู่คือได้ป่ะคับ ช่วงนี้พี่หมองานยุ่งมากป่ะคับ
พวกเราอยากทราบเรื่อง พัฒนาการพฤติกรรมของคนรุ่นก่อนๆพวกเรา
กับความอยู่รอดของประเทศคับ พวกเราคุยกับเพื่อนๆต่างมหาลัย
เรื่องที่มักจะถูกผู้ใหญ่บางท่านในมหาลัย บ่นว่า มาตรฐานพัฒนาการ
พฤติกรรมของพวกจะทำให้ สังคมและประเทศชาติอ่อนแอลงคับหุๆๆๆๆๆๆ
ท่านกล่าวหาว่าพวกเราไม่ใส่ใจสภาพสังคม และความอยู่รอด
ของประเทศคับ พวกเราทำเท่าที่จะทำได้คับ เช่น ช่วงเลือกตั้งก็
ช่วยรณรงค์ให้คนออกมาใช้สิทธิ์ของตัวเอง ช่วงที่เกิดความรุนแรง
ตุลาคม กับ เมษายน พวกเราก็ช่วยรณรงค์ให้คนรับฟังข่าวสารอย่าง
ระมัดระวัง พวกเราอาจจะแต่งกายไม่เนี๊ยบ แต่สุภาพนะคับ ท่านก็ว่า
สมัยท่านไม่มีแบบนี้ และเรื่องมารยาทในการพูดคุย ฯลฯ พวกเรา
ทำหน้าที่ตัวเองไม่บกพร่อง แต่ไม่ดีมากเท่านั้นเองคับ จะถึงขนาด
ทำให้สังคม และประเทศอ่อนแอลงหรือครับ พวกเราเห็นผู้ใหญ่
บางคนไม่ทำหน้าที่ตัวเอง ทำไมผู้ใหญ่ด้วยกันไม่เตือนกันบ้างคับ
เพื่อนเราคนนึงถามไปแบบนี้ ผลคือตลอด 2 ชั่วโมงไม่ได้เรียนคับ
ฟังเทศน์แทนคับหุๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ พวกเราขอให้พี่หมอช่วยให้ความ
กระจ่างพวกเราด้วยคับ ขอบคุณคับ

พวกเราเคารพพี่หมอ(พี่ตึ๊บ)คับ
boon & dhya
พี่หมอ(พี่ตึ๊บ)มีเวลาจึงค่อยตอบพวกเราก็ได้คับ


จาก: MOR THI-WA-WAT
วันที่: กันยายน 10, 2009 4:47 หลังเที่ยง
หัวเรื่อง: Re: พัฒนาการพฤติกรรมของคนแต่ละรุ่นกับความอยู่รอดของประเทศ
ถึง: boontuta@gmail.com

ดีคับพี่น้อง
เอาอีกแล้วสิคับ ปัญหาโลกแตกมาอีกแล้ว...ฝนเอยทำไมจึงตก เพราะกบมันร้อง
กบเอยทำไมจึงร้อง เพราะท้องมันปวด ท้องเอยทำไมจึงปวด เพราะข้าวมันดิบ
ข้าวเอยทำไมจึงดิบ เพราะฟืนมันเปียก ฟืนเอยทำไมจึงเปียก...เพราะว่าฝนมันตก....
โทษกันไปมาแบบนี้คงไม่ได้ไปไหนกันละคับ...พี่ไม่ชอบเลยกับการได้ยินเด็กๆ
ชอบพูดว่า"ผู้ใหญ่เนี่ยเชยโคตรๆ สู้พวกเราไม่ได้" แล้วก้อรังเกียจอย่างยิ่งที่จะ
ไปบอกกะใครๆว่า"รุ่นเธอน่ะห่วย ไม่ได้เรื่องสู้สมัยฉันไม่ได้"
มัวแต่ตั้งป้อมกันแบบนี้มันเลยไม่เกิดปัญญาสิคับ มองไม่เห็นเลยว่าแต่ละยุค
แต่ละวัย แต่ละสมัย มันมีดีและไม่ดีด้วยกันทั้งนั้นละคับ
พี่จำได้ว่าตอนวัยรุ่นก้อเคยโดนผู้ใหญ่ว่าแบบนี้เหมือนกัน คนรุ่นก่อนก็บ่น เช่น
เพลงสมัยนี้ไม่ได้เรื่องสู้สมัยก่อนไม่ได้ เจอแบบนี้มึนเลยคับ....เหมือนกะตอนนี้
ที่ผู้ใหญ่มักชอบดุเด็กที่ไว้ผมทรงเกาหลี...โธ่ถัง...แล้วสมัยก่อนที่ลุงเป็นวัยรุ่น
ทำไมลุงต้องทำผมทรงเอลวิสด้วยล่ะคับ
ถ้าเราทำความเข้าใจว่าวัยรุ่นเค้ากำลังเริ่มหาตัวตนของตัวเอง
ไม่รู้จะหายังไงก็เลยไปยึดเอาพิมพ์นิยมสมัยนั้นๆมาเป็นไอดอล
พอโตขึ้นหน่อยเค้าเจอตัวเองก็เลิกไปเองแหละ คงไม่มีใครอยากเกาหลี
เอลวิสไปตลอดชีวิตหรอกจิงปะคับ
อย่างเรื่องประเทศอ่อนแอเนี่ย พี่ถามหน่อยเหอะว่ามันเพิ่งมาอ่อนแอ
เมื่อวานนี้หรือ...เปล่าเลย...เราถูกทำให้อ่อนแอมานานมากแล้ว
ด้วยระบบการปกครอง และระบบการศึกษา เราถูกทำให้เชื่อง
จะได้ปกครองง่ายๆ ไม่ต้องตั้งคำถาม...เชื่อผู้นำชาติพ้นภัย...พอเด็กๆ
มีคำถามก็จะถูกครูหาว่าเป็นเด็กมีปัญหา พอจะถามก็หาว่าเถียง....
จบเลยดิคับ เจอแบบนี้เข้าไป
นี่ไงคับมันเลยทำให้เราไม่กล้าจะคิด เมื่อเกิดอะไรขึ้นก็ไม่กล้าพูด
แล้วก็เอาไปนินทากัน ปัญหาเลยไม่ถูกแก้ให้ตรงจุด พอคนรุ่นนึงแก้ไม่ได้
ก็ไปโทษคนอีกรุ่นนึง....แบบนี้แหละมันเลยแบ่งเป็นเหลือง...แดงกันไงคับ
เพราะต่างคนต่างคิดว่าตัวเองเจ๋ง
พี่คิดว่าวันนี้เราต้องเลิกโยนภาระให้กันได้แล้ว...
น้องๆต้องหัดฟังสุนทราภรณ์บ้าง
ผู้ใหญ่ก็ควรฟังกรูฟไรเดอร์ อพาร์ทเมนท์คุณป้าบ้าง เพื่อลดช่องว่าง
ให้แคบลง ผู้ใหญ่ต้องเริ่มต้นค้อมหลังลงมาหาเด็ก และเด็กๆต้องเอียงหู
รับฟังผู้ใหญ่บ้าง อย่าเห็นว่าต่างเป็นตัวประหลาดของกันและกัน
พี่ว่าทุกช่วงวัยในสังคมน่ะมีอะไรดีๆซ่อนอยู่เยอะ
แต่ไม่กล้าเอาออกมาแบ่งกัน เพราะกลัวเชย กลัวหาว่าโง่ กลัวผิด
มันเหมือนเราอยู่บนเรือลำเดียวกัน ทุกคนมีพายแต่ไม่เคยเอาพายๆเรือ
ดันเอาพายมาตีกบาลกันเองซะนี่ เรือมันเลยไม่ไปไหนไงคับ
อย่าลืมนะคับ เราอยู่ในสังคมแค่คนรุ่นเดียวไม่ได้
เรายังต้องการประสบการณ์ชีวิตจากผู้ใหญ่ เรายังต้องการต้นแบบดีๆ
จากท่าน และผู้ใหญ่ต้องไม่ลืมว่า
เรายังต้องการกำลัง ความสดใสจากเด็กๆ ต้องการความคิดสร้างสรรค์ใหม่ๆ
จากพวกเขา....เราต้องจับมือกัน โอบอุ้มกัน และยึดโยงกันไว้.....
ไม่งั้นเราจะว้าเหว่และกลายเป็นสังคมกำพร้าในที่สุดนะคับ

รักนะ..จุ๊บๆ
พี่ตึ้บ

ภาพประกอบคอลัมน์ D-TYPE ในนิตยสารอิมเมจ


ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น